XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

OLERKIAREN OÑATZ, ABESTIA.

Olerkiaren oñatz, abestia, izan bedi,
lurrarenganako maitetasun billaketa,
zaingorrizko sustrai sakonen ukututzea;
zeru-alde ezkutuen azi argigarri
ta, onbidezko gogaietara aurkeztea,
beti, zindoro, maitasunez aurrera beti.

Eskuak begoz beti ernai ereintzarako
gogotasun eraginkorrez prest lanerako;
maitetasunezko ibilbidez begoz beti
gerturik aurrerazko mundu barrietarako
baldin bada, negar ororen arintzerako.

Zenbat aldiz dakusgu gure azal, narrua,
bekaizkeri illunkorrez jo ta urratua;
zenbat bider erraiak minduraz odoletan
baiña, gogoz daruagu geure elburua
zati bat itxiarren an bideko arantzeran!.

Izan bedi bai, olerkariaren abestia
laguntzapenezko abots maite sendagarri,
gogo goralkor baten bizidun iturria;
eskuak gerturik dirala ta agurgarri
izan bedi erein naiz jasotzeko garia
eskerrak emonaz geure ametsen Lurrari.

Muniategi-tar Sabin.